Szkoła Podstawowa im. Apolonii Rayzacher w Kurzeszynie.

APOLONIA RAYZACHER - córka Jakuba Rayzachera i Władysławy Rayzacher z domu Gostomska, urodzona 12 września 1887r. Wnuczka Marcina Rayzachera i Apolonii z Bykowskich Rayzacher – właścicieli dóbr Kurzeszyn od 1853r. Dziadek Apolonii – Marcin Rayzacher zmarł  8 grudnia 1867r. w wieku 49 lat, babka Apolonia zmarła  3 sierpnia 1886r. w wieku 61 lat. Ojciec Apolonii – Jakub i jego brat Lucjan byli właścicielami dóbr Kurzeszyn od lipca 1878r. W grudniu 1886r. dobra przejął tylko Lucjan Rayzacher, który pozbył się majątku w 1902r. Ojciec Apolonii zmarł 11 maja 1915r. Matka zmarła 22 lutego 1949r. w wieku 94 lat. Apolonia Rayzacher pracę w zawodzie nauczycielki rozpoczęła 2 lutego 1916r.  w Szkole Parafialnej w Rawie Maz. Uczyła tam do 28 lutego 1918r., po czym została nauczycielką Szkoły Powszechnej w Kurzeszynie, a od 1919r. objęła kierownictwo szkoły. Uczyła do 1939r., do wybuchu II wojny światowej. W czasie wojny organizowała, wraz z innymi nauczycielami, tajne nauczanie w Kurzeszynie. Po zakończeniu wojny Pani Apolonia  Rayzacher  uczyła nadal w Kurzeszynie,  w 7-klasowej szkole. Uczyła m.in. języka polskiego i matematyki. Od 1949r. prowadziła Bibliotekę Uczniowską. Zawsze zachęcała uczniów do czytania książek. Była też opiekunem Koła PCK. W 1955r.  na zebraniu z rodzicami Pani Rayzacher wyszła z inicjatywą budowy nowej szkoły w Kurzeszynie, ponieważ warunki pracy nauczycieli były trudne ze względu na rosnącą liczbę uczniów i brak sal lekcyjnych. Pomysł podjęto, powołano Komitet Budowy Szkoły i pozyskano działkę pod budowę od Rejonu Dróg Publicznych. Pani Apolonia czuwała nad realizacją budowy szkoły.  Rok szkolny 1957/1958 rozpoczyna się już w nowej szkole. Szkołą nadal kierowała Pani Apolonia Rayzacher aż do emerytury, na którą przeszła  30 listopada 1962r. W szkole w Kurzeszynie przepracowała 44 lata. Jako pedagog Pani Apolonia proponowała nowatorskie metody pracy, na pierwszym miejscu stawiała dobro dziecka odnajdując w nim potencjalne możliwości. Jako kierownik szkoły uwzględniała zawsze w planie wychowawczym: zwalczanie obłudy, rolę punktualności, pogłębianie dumy narodowej, podnoszenie wyników nauczania poprzez dodatkowe zajęcia nauczycieli z uczniami słabszymi, pomoc koleżeńską. W pracy nauczycielskiej wdrażała uczniów do myślenia, zachęcała nauczycieli do przeprowadzania doświadczeń, które wdrażają dzieci  do myślenia. Na emeryturze Pani Apolonia nadal była bardzo aktywna. Służyła szkole, udzielała porad lekarskich, angażowała się w zajęcia Koła Gospodyń Wiejskich. Zawsze służyła dobrą radą. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi za pracę pedagogiczną. Zmarła  w wieku 91 lat 9 grudnia 1978r. Jest pochowana na cmentarzu w Kurzeszynie, gdzie spoczywają również członkowie jej rodziny.